Skûtsjepraet: Bindert Pietersma's stranding

Onderstaande anekdote kwamen we tegen in het boekje Skûtsjesilen van Lieuwe Pietersen uit 1958. Pietersen noemt het een triest voorbeeld van de skûtsjesilerij in vroeger jaren. Wij zagen het helemaal voor ons en vonden het hilarisch. Onderstaand de letterlijke tekst uit het boekje van Pietersen:  

De wedstrijd van 1911 te Eernewoude was nu niet dadelijk succesvol te noemen. Waarschijnlijk had de kastelein van het dorp daar een andere mening over nu het jaarlijkse skûtsjesilersfeest zo nauw verbonden was aan zijn beurs en tapkast. In ieder geval, de schippers hadden al aardig aan Bacchus geofferd vóór de wedstrijd goed en wel was begonnen. Het was dan ook geen wonder dat het schip van Bindert Pietersma, altijd al één van de laatsten, deze dag helemaal niet luisterde naar de bevelen van zijn schipper. De achterstand op de overigen was nu echter wel bijzonder groot en er moest dan ook wat gebeuren. Het schip liep veel te traag en lag waarschijnlijk achter te diep. Bindert dacht even, hardop, na en kwam tot de conclusie dat de oude potkachel naar voren moest. 

Zo gezegd, zo gedaan. Een houten schot dat Bindert van de kachel scheidde, werd kapot getrapt. Even "adem"-halen' uit de fles en met behulp van de fokkenist stond de kachel op de voorplecht.

De achterstand bleef en het brein van onze hoofdpersoon zon op nieuwe plannen. Bij 't passeren van de bestuurstent informeerde Bindert of hij een extra lapje zeil bij mocht zetten. Een tweede fok werd bijgezet. Bindert's schippersblik had door de inspirerende kracht van de Berenburghjes echter iets aan scherpte verloren, zodat hij, ter contrôle, z'n fokkenist vroeg of de fok er goed bijstond. Deze antwoordde bevestigend. Dat de fok intussen troosteloos voor de boeg in het water hing, ontging de beide dapperen...

Toen het schip even later stuurloos tegen de wal was gedreven, vonden de dorpelingen Bindert z'n roes uitslapen in de roef, terwijl de fokkenist in de drassige oevers van het meer was blijven steken toen hij plichtsgetrouw op weg was gegaan om het bestuur melding te doen van de stranding.